20. Een berendag in Telegraph Cove

Korte samenvatting van vandaag: WOWWWWWWWWWWWW

Een lange versie: vandaag was een bere(n)dag, letterlijk en figuurlijk. De voor gisteren geplande grizzly toer ging vandaag gelukkig wel door. En wat een dag is het geworden, ondanks de regen. 
Wat heb ik gezien? Een wolf (van een afstandje), een zwarte beer met jong (van heel dichtbij), verschillende zee-arenden en vier grizzlies. Maar vier zal je zeggen? Ja vier! Een moeder met twee kleintjes en later op de dag nog een moederbeer. 

Maar vier zal je dan nog steeds zeggen. Het mooie en bijzondere was dat we de moeder met de 2 kleintjes al heel snel in onze fluisterboot (veelal handmatig voortgeduwd door twee rangers, als ik ze zo maar even mag noemen) in een kreekje te zien kregen. Ze, de drie beren, waren druk aan het spelen, zalm aan het vangen en zalm aan het eten. En dit stel hebben we dus een uur lang over de kreek gevolgd. Zij al spelende, vangende en etende. Wij al kijkend, fotograferend, verbazend, zo min mogelijk geluid maken. WOWWW dus! Aan het einde van de rit vond moeders het wel goed, en ging in de rivierbedding met kroost lekker liggen slapen.

Voor ons het sein om voor de lunch de kreek weer terug af te varen naar onze boot die ons in twee uur van Telegraph Cove naar deze plek op de Knight Inlet had gevaren. Na de lunch zijn we dezelfde kreek weer opgevaren. En guess what? Moeder en kroost lag nog steeds te slapen. Wel hoorden we kort daarna wat gerommel van verderop van de kreek. En al snel kwam er een andere moeder de kreek onze kant afzakken, al vissend en etend. Aan het geluid te horen waren haar jongen, het was er in ieder geval ook meer dan één, niet ver weg, maar wel buiten zicht. Voor onze ranger was dat het teken om te vertrekken. We wisten namelijk niet wat er zou gebeuren als de twee moeders elkaar zouden zien. Dat kan goed gaan, maar ook fout. En wij lagen met ons bootje ongeveer 20 meter van het slapende stel af. Dus terug, naar onze snelle boot. Terug naar Telegraph Cove. Onderweg kwamen we en passant ook nog een butlrug walvis tegen. 

Kortom, dat was een geslaagd dagdeel. Ook een lang dagdeel. Om 0900 voeren we uit en om 1900 uur waren we weer terug. En toen moest ik nog drie uur rijden naar mijn volgende B&B, in Courtenay. En dat was best pittig. In het donker, over een onverlichte weg, voornamelijk door het bos. Afzien dus. Maar in het donker laat het wild zich zien. Er stonden twee herten langs de snelweg, keurig te wachten op het passerende verkeer. En, ik heb mijn beer op de weg gezien (helaas geen foto, het was zwaar schemerig). Die aap is dus ook van mijn schouder.

Nu, om even voor 11 uur 's avonds, tik ik mijn verhaaltje. Moe maar voldaan.
Mrogen weer naar het vaste land, met iets minder inspanning.