9. Back to Jasper

Dit is mijn laatste hele dag in de buitenlucht van de Rockies. Morgen heb ik nog wel een half dagje te besteden in Jasper, maar na het middaguur stap ik weer in de trein (maar daarover later meer).

Het is dus weer een dagje van inpakken en reizen. In het eerste wordt ik inmiddels behoorlijk bedreven. Het tweede is vandaag geen straf, ook al is die wéér over de Bow River Parkway en de Icefields Parkway. Maar het is vandaag wel de andere kant op, andere uitzichten en mooi weer! En er is zoveel te zien wat ik nog niet gezien heb, dus.....

Eerst maar weer even de dag gestart in Evelyn's Coffee, waar ze cappucino's per halve liter serveren, een bakkie leut en een stevige koek als ontbijt. Krantje erbij, het lijkt wel zondag (dat is namelijk mijn vaste ochtend ritueel op zondag thuis). Rustig aan opstarten.

Peyto Lake en Bow Summit vormen samen de eerste stop. Vanaf een flinke heuvel heb je een geweldig uitzicht over weer zo'n smaragdgroene parel (Peyto Lake). Het is eigenllijk gewoon weer een wow! En het is eigenlijk belachelijk dat dit natuurschoon zo snel went. Foei Ronald! Wow dus!

De tweede grotere stop, is de lunchstop bij het Columbia icefield en de Athabasca en Dome gletsjer. Dit keer ben ik er niet op geweest, maar gewoon van het uitzicht zitten genieten. En die was geweldig met de blauwe lucht van vandaag. Daarom viel me vandaag ook de dikke ijslaag van het ijsveld boven op de bergen op. Het is net alsof er een dikke laag witte pudding op de bergen uitgesmeerd is.

Via de Sunwapta Falls en de Athabasca Falls kom ik om 16.00 uur aan in Jasper. Deze Falls zijn natuurlijk niet te vergelijken met Niagara. Het zijn meer behoorlijk uit de kluiten gewassen stroomversnellingen, met een 100% kans op verzuipen als je daar in terecht komt, met of zonder boot.

Wanneer ik in Jasper aan kom, slaat de schrik me om het hart; er staat namelijk een Canadian trein op het station, de trein die maar drie keer in de week rijdt, en die op vrijdag, zondag en dinsdag in Jasper aankomt. Het zal toch niet..... Ik kijk op mijn agenda op mijn telefoon; die geeft de 10e aan; help! Ben ik nu echt alle gevoel voor tijd kwijt? Heb ik een fout gemaakt in mijn planning? Of word ik gewoon oud en seniel? Ik zal deze gewetensvraag maar onbeantwoord laten en hij behoeft ook geen feedback. 
Nadat ik verschrikt het station ben ingerent, blijkt het inderdaad de Canadian te zien, die maar drie keer per week Jasper aan doet! Maar dan wel uit de richting van Toronto. De trein die nu op het station geparkeerd staat, gaat náár Toronto. En mijn agenda, die staat nog op de nederlandse tijdzone, waar het heel toevallig om 1600 lokale tijd hier dinsdag de 10e is geworden. Nogmaals, ik hoef geen feedback :-)

Met een weer een lagere hartslag als normaal, het immers vakantie en het vakantiegevoel zit er helemaal in (en het besef voor tijd blijkt er dus helemaal uit te zijn), strijktik neer op mijn balkonnetje van het Sawridge hotel. Net niet in de zon, maar wel met uitzicht op de naar Toronto vertrekkende trein. Morgen mag ik, de andere kant op.