13. Vancouver, en omstreken

Bankje, zonnetje, Frappucino. Het plaatje van Vancouver is weer compleet. Het is uitzonderlijk dat het zo laat in het jaar nog zulk mooi weer is. Er worden lokaal zelfs records gebroken. Precies wanneer ik hier zit. Lekker!
Vandaag was een rustig dagje, een overgangsdagje. Niet dat ik vertrokken ben naar een nieuwe bestemming, maar heb er al wel de voorbereidingen voor getroffen. Ik heb mijn huurauto voor het restant van mijn vakantie opgepikt. Weer Toyota, alleen een iets degelijker en comfortabeler type voor personen van een zekere leeftijd. Een Rav4 dit keer, met hoge zit.

Met dit vehicel heb ik maar gelijk de eerste kilometers afgelegd, naar Vancouver North. Hier bevindt zich de  Capilano Suspension Bridge. Voor hen die zich niets bij een suspension bridge voor kunnen stellen; in oorsprong is het niet meer dan een paar planken op een paar touwen en dat hang je dan over een ravijn van zo'n 150 meter diep. No worries, er is in de loop van de jaren veel verandert en veel verbetert. Zo ook deze brug. Maar wiebelen doet ie nog steeds en het ravijn is niet minder diep geworden. Al met al weer een goede hoogtevreestest. Eén van de testen eigenlijk, want ze hebben ook nog een boomtoppentoer (ook lekker wiebelen op redelijke hoogte) en een rotswand-trail. Die wiebelt niet maar aan de ene kant zie je dus rotswand en aan de onder- en andere kant alleen maar diepte.

Een klein stukje verderop ligt Grouse Mountain, waar (als het goed is) Nicoline Sauerbrei haar gouden olympische medaille bij het snowboarden heeft gehaald. Hier ga je eerst zo'n 500 meter met een gondel omhoog. Als je pech hebt deel je dat ding met 99 lotgenoten. Boven aan gekomen is er van alles te doen. Allereerst het uitzicht over Vancouver, hoewel het vandaag heiig is en het uitzicht dus een beetje tegen valt. Verder zijn er demo's. Van het Lumberjacken, van roofvogels en van grizzlies. Ik heb vandaag dus mijn eerste Canadese beren gezien, zij het niet op de weg en niet in het wild.
Ook is er nog een enorme windmolen, van zo'n 100 meter hoog waar je ook nog in kan en bovenop een uitzichtpunt hebt. Voor een nog beter uitzicht over de omgeving. Maar ja, het is heiig.

Tijd om weer rustig aan terug te toeren naar het hotel en dat lukt goed. Er is namelijk file. Op de eenbaans Lionsbridge, die het vekeer Vancouver in leidt, is een ongelukje gebeurd. Dus waar je normaliter geloof ik 20 minuten over doet, heb ik nu lekker een een uurtje in mijn Ravje mogen doorbrengen. Gelukkig is ie van alle gemakken voorzien en dat geeft dus een goed vooruitzicht voor de komende elf dagen.

Morgen gaat de reis verder. Morgen naar Victoria op Vancouver Island.


Voor een zonsondergang, klik hier: http://youtu.be/RURzITUel-w