5. In de Canadian naar Jasper (deel1)

Dinsdag 3 september, vertrek.
----------------------------------
Het relaxen begint al bij het inchecken; alles gaat soepeltjes en geordend, als ik me om 19.45 op het station meldt. Er is een keurige wachtruimte met wifi op Toronto Union Station.
Om 21.30 start het boarden en krijg ik mijn keurige verblijfje toegewezen, kamertje 2 in trein 113. Klein maar fijn, zal ik maar zeggen.
Om 2200 stipt ga het boeltje aan het rollen en zijn we onderweg. Kedeng Kedeng...


Woensdag 4 september, op weg naar Hornepayne en verder
-------------------------------------------------------------------
"Shaken, not stirred". Kent u die uitdrukking (zou dominee Gremdaat zeggen). "Shaken, not stirred" dus. Ik begrijp nu hoe James Bond aan deze uitdrukking is gekomen; waarschijnlijk heeft ook hij aan boord van een trein geslapen. Ik kan je vertellen dat zo'n eerste nacht slapen in een trein(bed) best lastig is... Slapen alsof je constant een aardbeving beleef, vrijwel constant geluid.... Af en toe staan we stil, lekker rustig, dommel je weer in, het volgende moment dendert er een goederentrein voorbij en start de aardbeving weer. In de loop van de nacht slaap je wel, het lijkt toch redelijk te wennen.

De voorzieningen aan boord zijn prima. Een goed bed dat net lang genoeg is. Een warme douche; ook een attractie opzich, douchen in een rijdende trein. Staand urineren is nog net iets moeilijker. Een goed ontbijt, keuze uit vier mogelijkheden, van een eenvoudig yoghurtje, tot pannekoeken en een 'full english'. Geen honger dus tot zover.

Deze ochtend rijden we nog door Ontario, volgen een rivier, rijden langs moerassen en door uitgestrekte bossen. Alles is nog redelijk vlak hier. Het is ook nog lekker zonnig buiten. Maar als we rond 11.00 uur een kort, ongepland, tussenstopje maken in Lofoyet (zoek maar op op Google maps, maar staat mogelijk "niet op de kaart"), blijkt het toch wel wat frisjes te zijn. Dus snel maar weer de tein in.

Het is lunchtijd en ik merkt dat ik een luxe treinreisje heb geboekt; en driegangen lunch, voorwaar niet slecht. Grappig is ook dat je steeds dezelfde maar ook steeds andere mensen tegen kom. Voornamelijk wat ouder dan ik ben maar ook we jonger. En ze komen overal en nergens vandaan. Canadezen, Amerikanen (natuurlijk), Zuid Afrikaners, een Indier met een Canadees paspoort wonend in Dubai. Verzin een afkomst, en het is aan boord.

De reis verloopt rustig, met een enkele stop zoals bijvoorbeeld in Hornesby. Zo rustig zelfs dat we nu al een uur vertaging hebben.... Al die vrachttreinen ook, waar we steeds op moeten wachten. Na het uitgebreide, en wederom erg lekkere diner gaat de reis (prettig) gezapig verder; ik kom zowaar tot rust.


Donderdag 5 september, stop in Winnipeg
------------------------------------------------
Na de nacht, waarin ik prima heb geslapen (het went toch snel, slapen op een aardbeving), zijn we in Winnipeg.....  Hier hebben de trein en zijn passagiers een ochtendje vrij.... We mogen 3 uur de trein uit.

Winnipeg is een typisch Amerikaanse stad, een georganiseerd en eenvoudig stratenplan. Cultureel is er niet heel veel te beleven, maar het is er wel lekker weer. Het is nu 10.00 uur en ik zit heerlijk in de zon, met een graadje of 20, een heerlijke briesje aan de rivier dit verslagje af te tikken. En dat terwijl de eekhoorns om me heen rennen om restanten van mijn koekje op te eten...

Het is hier precies zoals ze in de Simpsons zeggen: "We all go back to Winnipeg". Ik hoef niet meer, ik ben er al geweest :-)

Op voor de volgende etappe in de trein, nog een goede 26 uur naar Jasper.