6. In de Canadian, naar Jasper (deel2)

Donderdag 5 september
---------------------------
Na de vrije ochtend in Winnepeg, trek de trein weer verder. We hebben de bossen en moerassen achter ons gelaten en trekken onder een blauwe hemel en een stralend zonnetje door de boerderij van Canada. Uitgestrekte koren- en maisvelden worden afgewisseld met uitgestrekte weilanden. Bijna net als thuis, maar dan iets minder kleinschalig.

Om 1600 uur verschijnen de eerste beboste heuvels. Het landschap verandert, alweer, en rijden we Satchkewan in laten we Manetoba achter ons. De flatlands zijn alweer snel terug, het was maar een bossig valleitje. Het diner doe ik dit keer in 'ronde drie', de laatste ronde, die start om 2030, waar het restaurant lang niet vol is, waar sommige gerechten niet meer voorradig aijn, maar alles nog wel even smakelijk is. Ondertussen speelt in het 'vertier voertuig' het reizende duo, een soort Berini's (qua uiterlijk) maar dan met twee gitaren. Hun muziek valt goed bij de oudjes, er wordt zelfs gedanst. Ik trek me terug in mijn cabin, en rol verder de nacht in.

Vrijdag 6 september
-----------------------
Ik weet niet waarom, maar het spoor hier lijkt minder stabiel dan in Ontario. Het is derhalve een bumpy ride en een moeizame nacht. Hier ter plaatse staat dit bekend als 'a night of 1000 sleeps'. Als ik daardoor vroeg wakker ben, zie ik dat we Edmonton station binnen glijden. Het station dan, Edmonton zelf ligt op gepaste afstand. Het vliegveld ligt voor de deur van het station, de skyline er op enige afstand achter.

Na een lange, vertragende stop tsjoeken we langzaam verder, richting de Rockies, richting Jasper, waar ik geacht wordt deze ontspannende trein te verlaten. De stad en de weiden maken nu langzaam aan plaats voor bossen en heuvels. Met het naderen van de Rockies neemt ook het vreemde unheimische gevoel toe van afscheid nemen. Van de trein, van de interessante mensen in de trein. Ook de nattigheid buiten de trein neemt toe. De brunch geeft een goede basis, voor straks buiten de trein. Precies één voor aankomst zijn ze daar dan, de Rockies. Uit het niets zo lijkt het. Dit laatste uur is de blik dan ook voornamelijk naar buiten gericht. De eerste elanden dienen zich aan, mijn eerste wilde ellanden, zes in getal, waarvan de baas enorm zoniet 'huge' is.

Om 1330 is stop Jasper bereikt, de regen hebben we achter ons gelaten. Tijd voor afscheid nemen dus, maar ook om een nieuw avontuur starten. Met mijn gehuurde Yaris rijd ik naar het hotel tegenover het station. Ik wil niet uit de hoogte doen, of eigenlijk wel. Daarom zoek ik de Jasper tramway op die me naar een hoogte van netgeen 2300 boven NAP brengt. Ik zie hier vandaan de Canadian vertrekken en zijn weg door de dalen van de de Rockies zoeken. Ik zal daar dinsdag aan moeten geloven.

Jasper is een niet te groot, licht toeristisch plaatsje, een startpunt voor allerlei activiteiten, waar het toeristen hoogseizoen afgesloten lijkt te zijn. Gezellig druk dus. Banff is het doel van morgen met een, naar verluidt, geweldige route om er te komen. Ga maar vast dromen in wat hopelijk een 'night of one sleep' zal zijn.